آنچه او ریخــــت به پیمــانه ما نوشیدیم

اگر از خمر بهشت و اگر از باده مست

عاشقی را که چنــین باده شـبگیر دهـند

کـافــر عشق بود گر نشـود باده پرست

چلیپا

تو چه ارمغا نی آری که بدوستان فرستی

چه ازین به ارمغانی که تو خویشتن بیایی

تو جفای خود بکردی و نه من نمی توانم

که جفا کنم ولیکن نه تو لایق جفایی